Günüm nasıl aydı

Bugün güneş daha parlak, gökyüzü daha mavi, çimenler daha yeşildi benim için.

Aslında güne pek iyi başlamadım, saati kapatıp mışıl mışıl uyumaya devam etmişim. Beyimin dürtmesiyle uyanıp saate bir baktım ki evden çıkmak için 15 dakikam var. Ki normal bir günde ben gözümü açıp yataktan kalkacak enerjiyi bulmak için 15 dakikaya ihtiyaç duyarım.

Evet, sabahlar benim için çok zordur. Uyanamam, uyansam ayılamam. Ayılsam bile kelimenin tam anlamıyla domuz gibi olurum. Çekilecek dert değilim ama naapcan işte.

Benim için günün en keyifli saatleri gün batımıdır zamanıdır. Hele şöyle tam güneş batıyorken, ben de denizden çıkmışsam, fonda latin ezgileri elimde de güzel bir içkim varsa, ooo benden iyisi yok. Nasıl bülbül gibi şakırım, çekirge gibi zıplarım, tadından yenmez.

Neyse dönelim sabaha. Saati görüp panikle banyoya bir depar atmışım ki, bu performansı sürdürebilsem değme sprinter'larla kapışırım, o kadar yani.

Banyoda işimi bitirip giyinmek için odaya döndüm. İki elim kanda da olsa her sabah tartılıyorum. Yine tartının üstüne çıktım, fakat çok umutsuzum. Ben strese girince yemek yerim, mutlu olunca yemek yerim, bir şey başarınca yemek yerim, bir şeyi beceremeyince yemek yerim, üzülünce yemek yerim.

Yaklaşık iki aydır, pazartesi - cuma sıkı bir rejim yapıp hafta sonu geldi mi üstün çabalarımdan dolayı kendimi ödüllendiriyorum. E bayramda da yazlığa gidilecek, oradan dönülüp bir hafta sonra tatile gidilecek. Kalmış şunun şurasında 2 hafta. İyice stres aldı beni. Hem stres hem ödül mekanizması birleşince yemek için uygun koşullar oluşmuş oluyor tabi. Ben de kilo almasam da olduğum yerde sayıp duruyorum.

Yine artık ezberlediğim rakamları görmek için çıktım tartının üstüne. Dan dan dan, anam o ne, birinci hedefime ulaşmışım. Ben o anda geç kalmışım, servisi kaçırmışım, peheeeey umrumda mı sanki. Hepsini bir yana bırakıp evde zafer koşusunda başlamışım zaten sonraki bir kaç dakikayı hatırlamıyorum. Servisi kaçırsam ne olur ki, o gazla icap ederse 30 km'yi koşarak katederim, gıkım çıkmaz. O kadar mutlu oldum yani. İşte ben buna "gün aydın" derim.

Gerçi zafer sarhoşluğu geçtikten sonra insanın bir gecede 3 kg birden verebilmesinin hiç de mümkün olmadığını idrak ettim. Kesin tartının pili falan bitiyor, ama ben o rakamları gördüm ya, tamamdır. O pili de böyle düşük rakamlar görmeye devam ettikçe değiştirmem arkadaş!